Een receptie met blote voeten in het gras

Eigenlijk wilde ik geen receptie op mijn bruiloft. Mijn schrikbeeld was een zaaltje waar iedereen aan tafel zat en af en toe iemand langskwam met een dienblad drankjes. Dat wilde ik niet op onze bruiloft. Gelukkig ontdekte ik tijdens de planning van onze dag dat het ook anders kan.  

We hadden al snel een idee van hoe onze ‘overdag’ eruit zou zien. Rond 16:00 uur zouden ‘ja’ zeggen, ik zou de bruid kussen, er zouden confettikanonnen afgeschoten worden en daarna zouden we het feest beginnen met bubbels, taart en live-muziek. En als we iedereen hadden gesproken en een dansje hadden gewaagd, was het tijd voor het eten. Dat leek ons de perfecte planning. En in die perfecte planning zat tussen de ceremonie en het eten ineens iets dat verrekte veel op een receptie leek.

Naast de jeugdherinneringen aan doodsaaie recepties stond me nog iets anders tegen aan het ‘receptie-idee’: de traditionele rij van mensen die het bruidspaar willen feliciteren. Het bruidspaar staat uren achtereen handjes te schudden en krijgt maar weinig van hun eigen feest mee. Daarnaast krijg je van iedereen een handdruk, maar van niemand een vers biertje. En op een droogje handenschudden is voor niemand leuk.

We hadden dus onze voorzorgsmaatregelen genomen om de boel een beetje in beweging te houden. Tijdens de ceremonie heeft mijn broer en master of ceremony Harry de gasten dus expliciet verboden om een felicitatie-rij te vormen. En direct na de confetti-kus begon The Royal Hillbilly Club aan hun aanstekelijke set van grote pophits in een bluegrass-jasje. De muziek paste perfect bij de boerderij – hallo hooibalen! – en al snel was het grasveld een blotevoeten-hoedown.

Waar we niet helemaal over na hadden gedacht is wat er dan wel precies zou gaan gebeuren als je het felicitatie moment niet netjes organiseert. Het werd een nogal chaotisch gedoetje met klotsende champagneflessen, uitgestoken handen en cadeautjes die door vrienden aangenomen en netjes weggelegd werden.

Maar het grote voordeel was: in plaats van een lange rij gasten, hadden we een hoedown. Met voldoende ruimte voor de nodige hydratatie.

Toen we met iedereen hadden gedanst en geproost, kwam de bierproeverij te voorschijn. Fred van 3 Meter Bier had 75 verschillende speciaalbieren uitgezocht die bij ons feestje zouden passen. Met kleine glaasjes erbij, zodat iedereen de flesjes met elkaar kon delen. Alle mannen lieten hun partner links liggen en stortte zich op de biertjes. Perfect.

In de pauze van de band zag mijn moeder een gelegenheid om nog een mooi woordje te zeggen. Daarna ging het dansen in het gras verder tot de bbq aanging.

De start van onze receptie had ik wel iets anders in gedachten. Ik had verwacht dat er direct meer gedanst zou worden, maar voor veel mensen is de felicitatiedrang groter dan de dansdrang. Gelukkig werd er steeds beter gedanst naarmate er meer speciaal bier gedronken werd. Lekker met de blote voeten in het gras was de perfecte start van het feest en absoluut de beste receptie die ik nooit heb willen hebben.

Volgende week lees je welke tips ik voor je heb om je eigen ongedwongen receptie te organiseren.

Alle foto’s door Jamy Vodegel.