Help, m’n vrijgezellenfeest komt eraan

Over 11 weken gaan we trouwen en het begint zo hier en daar te gonzen: de vrijgezellenfeesten komen eraan. Ik weet niet wanneer die van mij is en wat we gaan doen, maar ik weet wel dat iedere weekendafspraak vanaf nu verdacht is.

Ik heb dus geen flauw idee wanneer het georganiseerd wordt, wie er allemaal komen of wat we gaan doen. En zo hoort het blijkbaar ook. Er zijn namelijk nogal wat tradities rondom je ‘vrijgezellen’. Het is een soort laatste avondmaal, een extravaganza van mannelijk samenzijn waarin afscheid wordt genomen van het vrijgezellenbestaan van de aanstaande bruidegom.

Je drinkt je met je beste vrienden (en soms ook met familie) voor de laatste keer te pletter en de volgende ochtend sta je samen op uit de katerdood. Klaar om het leven als getrouwde man aan te vangen. Want in het huwelijk mag je natuurlijk nooit meer gokken, naar de stripclub of andere domme shit met je vrienden doen, dat begrijp je. Dus met een laatste knalfuif neem je afscheid van je oude leven.

THIS IS SPARTAAA!
Vrijgezellenfeesten zijn geen nieuwe traditie, ze zijn al 500 jaar de hete shit voor vriendengroepen. De Spartanen waren de eerste die deze traditie in het leven hebben geroepen. In die tijd nog geen konijnenpakken en en ongemakkelijke opdrachten in de stad. Het ging er wat spartaanser aan toe. Soldaten organiseerden de dag voor zijn huwelijk een etentje voor de vrijgezel. Als het een toffe gast was, kon er ook nog een goede speech vanaf.

In Nederland ging het er vroeger wat anders aan toe: rijke vaders organiseerden een feestje voor de bruidegom en zijn vrienden. Rokend en drinkend trokken de heren zich terug om te proosten op het lot van de bruidegom. Moderne vrijgezellenfeesten gaan er net iets anders aan toe, weet ik uit eigen ervaring. Het laatste vrijgezellenfeest waar ik bij was heb ik zelf georganiseerd. We hebben toen gegolfd, met een speurtocht door de stad gebanjerd, gegeten een bandje gekeken en vooral heel veel gedronken.

Nobele taak
Ik mocht het vrijgezellenfeest organiseren omdat ik de getuige van mijn vriend Jorrit was. Een nobele taak! Het is normaal dat een getuige of de ceremoniemeester de organisatie op zich neemt, maar bij Tos en mij is dat net even anders. Onze ouders zijn onze getuigen en omdat we geen zin hebben in een kringfeest met kaas en worst, moesten we andere mensen vragen deze belangrijke taak op zich te nemen.

Ik heb dus gewoon twee vrienden aangewezen waarvan ik zeker weet dat ze een goed feestje kunnen organiseren. Daarnaast heb ik me toch ook met de gastenlijst bemoeid. Althans,ik heb mijn voorkeuren doorgegeven. En nu is het maar wachten of de organisatie hier ook rekening mee houdt.

Over mijn vrijgezellen horen jullie alles. Zodra ik ook alles weet. Ergens voor de bruiloft in juni wordt dat, hoop ik.