Onze persoonlijke ceremonie was een knallend succes

Het moment waar alles om draait op je trouwdag is het jawoord. Echt spannend is de uitkomst niet, maar toch wil iedereen het zien! Omdat Tos en ik vooral een gaaf feest wilden geven, dreigde de ceremonie een ondergeschoven kindje te worden. Gelukkig bleek een avond wijn drinken met mijn broer Harry genoeg om iets moois te verzinnen.  

Tijdens de voorbereidingen op ons huwelijk hebben Tos en ik vooral gefocust op het feest. Dat we ook nog een ceremonie in elkaar moesten zetten, kwam dus iets te laat in ons op: “Fuck! We hebben nog maar drie weken tot de bruiloft, weet Harry eigenlijk al wat hij moet doen?”. Want Harry zou ons ‘trouwen’, nadat we de woensdag voor de bruiloft al het papierwerk al in een kleine ceremonie hadden afgerond op het gemeentehuis.

Short & Sweet
Een avondje wijndrinken met onze niet beëdigde trouwambtenaar bleek gelukkig genoeg om een goed plan te maken. En omdat het geen officiële ceremonie zou worden, konden we precies doen wat we zelf wilden. De ceremonie zou in ieder geval Short & Sweet worden, want niemand wil echt een uur stilzitten en luisteren als ze ook kunnen drinken en dansen.

Op Hoeve Kindergoed, onze trouwlocatie, hadden we een perfect bosje tot onze beschikking om de ceremonie in te houden. Het bosje wordt door de locatie ook wel ‘het trouwbos’ genoemd en het leek ons een goed idee daar gewoon in mee te gaan. Dus op zaterdagochtend hebben we met vrienden hooibalen en houten stoelen opgesteld en de bomen versierd met felgekleurde papieren pinhweels. Aan de aankleding kon het niet liggen, het zag er prachtig uit.

Applaus voor het bruidspaar
Normaal gesproken zou de bruid door de gasten via het gangpad richting de bruidegom lopen – over het algemeen aan de arm van haar vader. En dan sta je als bruidegom dus ongemakkelijk te wachten tot je bruid er aan komt. Daar had ik geen zin in. Wij wilden liever onder een daverend applaus vanuit de coulissen (lees: de bosjes aan de zijkant) ten tonele verschijnen

Onze ceremonie leider Harry maakte er een prachtige Jan Klaassen-act van: ‘Tos en Anne zijn hier ergens in de buurt, als we allemaal hard genoeg klappen komen ze misschien wel tevoorschijn’. En zo geschiede! En ik weet niet hoe het voor het publiek was, maar ik vond dit een stuk betere opkomst dan het traditionele werk.

Tranen met tuiten
Harry had zijn werk fantastisch gedaan, na een leuke intro gaf hij de mic aan mijn vriendin en zangeres van onze band Mustang Medicine Liesbeth Hans. Liesbeth zong een zelfgeschreven nummer over ons. Ik vond het zo verschrikkelijk bijzonder om iemand woorden te horen gegeven aan iets wat je zelf niet kan omschrijven. Dit was echt een van de hoogtepunten van mijn dag en ik zag veel natte ogen.

Nadat alle tranen gedroogd waren en het emotionele gedeelte was afgerond, trok Harry met microfoon het publiek in. Tijd voor wat interactie. Hij had wat vragen voorbereid en was niet van plan zonder antwoorden verder te gaan. Het publiek had wat aanmoediging nodig, maar toen het eerste schaap over de dam was kwamen vanzelf alle anekdotes over onze relatie en relatieadviezen voor de toekomst.

Publieksparticipatie
Mijn moeder vond het fijn dat Tos er voor zorgde dat ik ‘netter en meer georganiseerd’ leef. Tos haar broertje moest dit even recht zetten, want volgens hem is Tos zelf nou ook niet bepaald opgeruimd. Van mijn vader moesten we vooral normale schoenen gaan dragen, want de lakschoenen die wij op onze grote dag droegen konden hem niet bekoren. Nee, jouw schoenen zien er lekker uit pa!

Onze vrienden vonden vooral dat we elkaar moeten blijven stimuleren bij alle absurde ideeën die we hebben: zoals een trouwblog voor mannen beginnen. Nadat mijn voetbalteam aangaf er eindelijk mee te kunnen leven dat niet het aansluiten bij Extudiantes maar Trouwen met Tos de beste keuze uit mijn leven zou zijn, konden we overgaan tot het jawoord.

We zeiden allebei ‘ja’ en terwijl ik de bruid mocht zoenen, mocht iedereen in het publiek een confettikanon afschieten. Met hat jawoord achter de rug, het trouwbos vol confetti en de band op het veldje begon te spelen was tijd voor bubbels en voor het feest! Laat het dansen beginnen!

Alle foto’s door Jamy Vodegel.