Mijn lichtelijk gestresste ondertrouw

Voordat je mag trouwen, moet je in ondertrouw. De staat kan dan nog even controleren of je wel aan alle voorwaarden voldoet om je in de echt te verbinden. Wij moesten onze ondertrouw met de gemeente Utrecht regelen en dat ging niet super soepel.

Ondertrouw regelen met de gemeente zou niet zo moeilijk kunnen zijn. Ze regelen jaarlijks honderden huwelijken dus ze hebben genoeg geoefend. Toch begon het gestuntel al bij het maken van de afspraak. De ambtenaar aan de andere kant van de lijn was gelukkig erg enthousiast over mijn voornemen om een afspraak te maken om aan de gemeente kenbaar te maken dat ik met m’n vriendin wil trouwen. Dus die ondertrouw zou ze wel even voor ons regelen.

De telefoon-ambtenaar
Maar voordat ze een datum kon prikken, moest ze wel eerst even checken of Tos en ik wel echt bestonden. ‘Blijf even aan de lijn, dit kan even duren’, zei ze. Na 10 minuten naar haar ademhaling en vingers op het toetsenbord te hebben geluisterd en verschillende vragen over de spelling van onze achternamen te hebben beantwoord, kwam het verlossende woord er uit. Tos en ik bestonden echt, waren nog niet met iemand getrouwd en stonden niet onder curatele. We mochten door naar de volgende ronde

Jij hebt de paspoorten toch?
In de weken voor de ondertrouw hebben we onze ouders gevraagd of ze onze getuigen wilden zijn. Ze zeiden dat ze dat graag wilden en als bewijs hiervan moesten ze kopietjes van hun paspoorten aanleveren. Kopietjes die wij dan weer met onze eigen paspoorten moesten tonen bij het gemeentehuis. Op de dag van de ondertrouw liepen we ruim om tijd van huis weg. Halverwege het gemeentehuis ontdekten we dat alle paspoorten nog thuis waren. Op een drafje gingen we de paspoorten halen om daarna om daarna met de fiets naar het gemeentehuis te gaan. Met het zweet dik op het voorhoofd komen we precies op de tijd van onze afspraak het gemeentehuis binnengerend.

Het gemeentehuis: etage 1, wachtgebied C
In Utrecht wordt je fantastisch ontvangen door een computer die aan de hand van je geboortedatum weet waar in het gebouw je je moet melden. Maar na drie keer proberen, we zijn ondertussen vijf minuten te laat voor onze afspraak, kan de computer mijn afspraak nog niet vinden. Gelukkig wist de vriendelijke hostes ons te vertellen dat een afspraak voor ondertrouw natuurlijk niet in de computer staat. Natuurlijk niet! Ze begeleid ons naar de balie waar een echte mevrouw ons verwijst naar de plek waar de ondertrouw geregeld wordt. De meest romantische plek van Utrecht: Etage 1, wachtgebied C.

Boven aan de trap stond de ambtenaar ons al op te wachten. Ze had ons al drie keer omgeroepen en kwam ons zoeken. Ze begeleidde ons naar de balie waar het inboeken van ons voorgenomen huwelijk kon beginnen. Feest.

Na het checken van de paspoorten, kwamen de formulieren. De algemene over eerdere huwelijken, kinderen, bloedverwantschap en de curator en daarna degene over de achternamen. Hoe wilden we gaan heten? De opties voor mij waren: mijn achternaam – ‘Kruiter’, haar achternaam – ‘Sel’, mijn en haar achternaam ‘Kruiter – Sel’ en haar en mijn achternaam ‘Sel – Kruiter’. Toen we alles naar waarheid hadden ingevuld moesten we de formulieren ondertekenen en mochten we trouwen. Hoera!

Hoe wilt u trouwen?
Het prikken van de trouwdatum bleek lastig te zijn. Omdat we liever geld aan bier uitgeven dan aan een ambtenaar van de burgerlijke stand, wilden we het liefst gratis trouwen. De wachtrij hiervoor bleek tien maanden te zijn, ons huwelijksfeest zou over acht maanden plaatsvinden. De gratis optie was ineens geen optie meer, dus we kozen voor een goedkoop (152 euro) baliehuwelijk in de week voor ons trouwfeest.

Oke! Datum geprikt, formulieren ondertekend, leges betaald. Met een felicitatie, handdruk en bonnetje als garantiebewijs werden we weer naar huis gestuurd.

Veel geluk samen namens de gemeente Utrecht!